Choroba afektywna dwubiegunowa a związek

Choroba afektywna dwubiegunowa jest przypadłością, którą choć daje się opanować, ma charakter długotrwały. Epizody manii i depresji mają bardzo duży wpływ na życie chadowca – kontrolują przecież myśli, zachowania, a także uczucia. Nie pozostaje to bez znaczenia dla związków.

CHAD a związek – czy to ma sens?

Jeśli chadowiec pozostaje pod opieką lekarską, choroba afektywna dwubiegunowa nie musi być przeszkodą dla długiego i szczęśliwego związku partnerskiego. W przypadku CHAD wszelkie problemy w relacji powodują w większości same objawy chorego, a nie choroba jako taka. Warunkują zachowanie chadowca, którego takie osoby bez odpowiedniej opieki nie potrafią kontrolować.

Najskuteczniejszą metodą leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej jest połączenie farmakoterapii z psychoterapią – dzięki temu można złagodzić objawy do tego stopnia, że chory funkcjonuje prawidłowo. Należy też wiedzieć, że osoby chore na CHAD mogą przez długi czas być w stabilnym nastroju (bez tzw. górek i dołków) lub ich objawy będą na tyle łagodne, że w większym stopniu nie wpłyną na związek.

CHAD a miłość – jak zbudować relację z chadowcem?

Każdy poważniejszy związek wymaga stałej pracy.  Nie od dziś wiadomo przecież, że zdrowa relacja wymaga empatii, szczerości i komunikacji. Nie inaczej jest w przypadku związku z chadowcem. Istnieje wiele sposobów na to, jak postępować z chorym na CHAD. Oto kilka z nich:

• edukacja na temat CHAD – poznanie zasady działania choroby afektywnej dwubiegunowej, jej objawów i możliwych przyczyn pozwala w pełni zrozumieć, w jakim stanie znajduje się partner;
• poznanie wyzwalaczy – są nimi wydarzenia oraz sytuacje, które mogą wpłynąć drastycznie na nastrój chorego i wywołać epizod manii lub depresji. Do wyzwalaczy można zaliczyć np. mała ilość snu, pominięcie dawki leków lub stresująca sytuacja w pracy. Pytanie o osobiste wyzwalacze może pomóc wesprzeć partnera. Należy jednak mieć na uwadze, że zmiany nastroju mogą występować również bez nich;
• pytania na temat zachowania w trakcie epizodów – wiedza na temat charakterystycznego zachowania funkcjonowania w okresie depresji lub manii może pomóc partnerowi w wykryciu zmian nastroju. To także dobry sposób na oddzielenie zachowań wynikających z choroby od innych.
• szczera i otwarta komunikacja – epizody manii i depresji mogą być trudne zarówno dla chadowca, jak i drugiej osoby w związku. Z tego względu dobra komunikacja jest kluczowa. Dobrze jest wyjaśniać chadowcom, jak ich zachowanie wpływa emocjonalnie na partnera, bez oceniania i w obiektywny sposób. Szczerość pozwala zminimalizować negatywne skutki, które niosą za sobą określone zachowania.

Powyższe metody mogą być dobrym początkiem na drodze ku stworzeniu stabilnej relacji z chadowcem. Pomimo tego, że to poważna choroba, szczęśliwy związek z osobą chorą na CHAD nie musi być oksymoronem.

Jak rozmawiać z chorym na CHAD?

Jeśli nasz partner cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, duże znaczenie ma tutaj to, jakich słów używamy w codziennej komunikacji. Dobrze jest uświadamiać chadowca, że jeśli np. aktualnie przechodzi przez epizod depresji, to może liczyć na naszą pomoc i choć sami do końca nie wiemy, jak taka osoba się czuje, to w każdym momencie może wyciągnąć ona do nas rękę. Codzienne wsparcie jest bardzo ważne.

Nie powinniśmy także oceniać tych zachowań partnera, które wynikają bezpośrednio z objawów CHAD. Dodatkowo warto powstrzymać się od wszelkiej stygmatyzacji choroby afektywnej dwubiegunowej. W w rozmowach z chadowcami warto więc postawić na otwartość, zrozumienie i szczerość.